De strijd tegen depressiviteit en onzekerheid

"Ik hoef niet overal 'Ja en amen' op te zeggen om conflicten of gedoe uit de weg te gaan."

Paula (74) is een krachtige vrouw, al ziet ze dat zelf (nog) niet zo. Ze was 52 toen haar man zichzelf volledig onverwachts suïcideerde. Een akelige gebeurtenis in haar leven. Machteloos en met een hoofd vol vragen bleef ze achter. Haar zoon verhuisde een paar jaar later naar Engeland, wat haar erg verdrietig maakte. Ook oud zeer uit haar jeugd speelde -onbewust- een grote rol in haar leven. Ze was een niet-zelfverzekerde vrouw geworden die conflicten vermeed en haar eigen grenzen overschreed.
Paula volgt nu een ambulante behandeling bij Vincent Ouderen. Ze werkt, met behulp van Berit Hooghoudt (gz-psycholoog ouderenpsychiatrie), keihard aan haar zelfbeeld en -vertrouwen.

“Toen ik via de huisarts bij Vincent van Gogh terechtkwam, voelde ik mij heel depressief. Ik had nergens meer zin in. Ik deed alles wel, maar dat is omdat ik een doorzetter ben: ik moest van mezelf. Ik wil graag leven en genieten, maar dat laatste deed en doe ik niet meer. Wel merk ik dat het beter gaat. Mijn somberheid is minder geworden. De gesprekken met Berit doen me erg goed.”

“Vroeger thuis voelde ik me een Assepoester. Ik werkte hard maar dat leek niemand te zien of te waarderen. Ik ben hoogsensitief, een emotioneel mens. Vroeger werd me verteld dat ik een huilebalk was en een slappeling”. Berit: “Hier is Paula in gaan geloven, dat is zonde. Ze moet leren dat het niet verkeerd is om gevoelig te zijn, dat huilen mag. Ze hoeft niet overal 'Ja en amen' op te zeggen om conflicten of gedoe uit de weg te gaan. Dit zijn overlevingspatronen die ze ontwikkeld heeft. Deze hardnekkige patronen proberen we nu met schematherapie te doorbreken, daar zijn we onlangs mee gestart. Maar dat is niet alles. Bij de start van haar behandeling zijn we begonnen met cognitieve gedragstherapie, daarna volgde een mindfulness-training. Stap voor stap doorlopen we de diverse onderdelen van haar intensieve behandeling. Wat ik zie bij Paula is dat haar spanningsklachten minder worden, en zoals ze zelf ook aangeeft is ze niet meer zo somber. Ze is al zoveel sterker geworden ten opzichte van het begin van haar behandeling.”

Paula: “Het relativeren gaat beter, ik kan beter grenzen stellen, denk meer aan mezelf. Als ik in mijn dagelijkse leven tegen bepaalde dingen aanloop, bespreek ik dat later met Berit. Ik leer heel veel. Soms zijn de oefeningen heftig en intensief, maar het helpt me ontzettend.”