Mijn wereld werd steeds kleiner

Ik durfde niet meer op straat, reizen met de trein of bus maakte me angstig. Ook heb ik alweer paniekaanvallen gehad. Naar het vrijwilligerswerk dat ik doe, durfde ik niet meer. Zo werd mijn wereldje steeds kleiner.

Periodes met ernstige gevoelens van angst en paniek heb ik al zo’n 20 jaar. Met behulp van medicatie en gesprekken werd ik ze gelukkig telkens weer de baas. Mijn man en ik hebben ieder onze weg gevonden hoe met deze situatie om te gaan, waarbij ik weet dat hij -hoe erg hij ook zijn best doet- me hierbij niet gerust kan stellen. De kinderen weten het wel, maar zij hebben hun eigen gezin en ik wil ze niet lastig vallen met mijn angsten.

Cognitieve gedragstherapie
De huisarts verwees me naar Vincent van Gogh. De intake heb ik gehad met een psychiater van Vincent Ouderen; specialistische behandeling voor mensen van 65+.
Zij adviseerde medicatie en cognitieve gedragstherapie (CGT). Ik heb een uitgebreid kennismakingsgesprek en voorlichting over CGT door de sociaal psychiatrisch verpleegkundige gekregen, wat ik erg prettig vond. Wat zei vertelde over deze therapie sprak me direct aan. De behandeling startte enkele weken later.

CGT kort samengevat: iedere dag maak je veel gebeurtenissen mee die gedachten en gevoelens oproepen, zoals mijn angst en paniek. Gebeurtenissen en gevoelens zijn moeilijk te beïnvloeden, maar gedachten en het gedrag hierbij kan ik wel veranderen. In de daarop volgende 12 wekelijkse groepsbijeenkomsten werk ik aan deze verandering. Tegelijkertijd leerde ik bij de psychomotorische therapie spanning in mijn lichaam beter te herkennen; waar voel ik spanning, hoe kan ik deze verminderen, enzovoort.

Op de goede weg
Cognitieve gedragstherapie vraagt wel om inzet. Je gaat oefenen en krijgt huiswerk. Stap voor stap leerde ik omgaan met moeilijke situaties. Het ging steeds beter. Mijn angsten werden minder. Om het ‘nieuwe gedrag’ goed onder de knie te krijgen, koos ik nog voor maandelijkse terugkombijeenkomsten. Hierin kon ik weer even oefenen en de theorie ophalen. Ik ben echt op de goede weg. Inmiddels ga ik weer de deur uit, naar de winkel of de bibliotheek. En voor het eerst sinds lange tijd zijn we een weekend met de trein naar onze zoon gegaan, die in het noorden van het land woont. Dat was voor mij een mijlpaal!