Op een gegeven moment sliep ik nog maar een paar uur per nacht vanwege deadlines die ik moest halen. Als ik dan wilde gaan slapen, lukte dat niet.
Stemmen
Ik had geen honger meer. Op het werk kon ik mij niet meer concentreren. Ik had ook geen zin meer om met mensen te kletsen, ik voelde mij ineens onzeker in sociale contacten. In die periode hoorde ik ook voor het eerst soms stemmen in mijn hoofd.
Psychose
Uiteindelijk belande ik in een psychose. De klachten die ik had bleken -achteraf gezien- voortekenen te zijn geweest. De psychose was angstaanjagend. Ik had geen controle meer over mezelf. Stemmen schreeuwden in mijn hoofd dat ik moest vluchten. Ik moest mijn spullen pakken en ‘m smeren, ik zou anders vermoord worden. Ik mocht geen sporen achterlaten. Dagenlang heb ik op straat gezworven, door bossen, weilanden. Als ik ergens eten had gekocht zeiden de stemmen dat ik op moest schieten, dat ik de verpakkingen bij moest houden want anders zou men me vinden.
Opname
Uiteindelijk ben ik opgenomen. Ik kreeg medicijnen. Mijn psychiater begreep wat ik doormaakte, dat deed me goed. We hebben veel gepraat. De medicijnen deden hun werk, ik slik ze nog steeds en dat blijf ik doen. Ik leef mijn leven weer, alleen dan een stuk rustiger. Ik heb een andere, rustigere functie gekregen op mijn werk. Ook privé verloopt alles weer kalm. Ik heb veel angst voor een volgende psychose. Die angst moet ik nu proberen los te laten.